Nova canción galega

Preguntábame polo mésenller fai uns días Andreu, unha amizade de Barcelona, por grupos de música galegos. Despois de responderlle os tipicos que sempre se citan nestes casos (Siniestro Total, Os Diplomáticos de Montealto, Heredeiros da Crus), ou sexa, o rock bravú que nos 90 soaba por toda Galiza grazas a aquelas marabillosas tardes que o Xabarín Club dáballe ós daquela nenos coma mín, e algún outros grupos menos coñecidos como Skarnio ou Skacha, Andreu inquiriume sobre a existencia dun movemento da música de cantautor galega. Tonto de mín, dixenlle que non houbo aquí algo semellante ós Lluís Llach, Raimon, Serrat e compaña.

Nembargantes, pensando no tema, estranoume que na Galiza non surxira un movemento deste tipo, tendo en conta o tiron popular da música social e reivindicativa de cantautor que había entón. E estranoume tanto que me puxen a buscar no gúgel a ver se atopaba algo.

E así foi, atopeime coa Nova Canción Galega, que tivo o seu momento de esplendor entre 1967 e 1974, representado sobre todo no colectivo Voces Ceibes, do que estivo bastante preto ese grandioso poeta galego que é Manuel María. Xente como Miro Casabella, que publicou o seu último disco no 2004, ou Benedicto, que aínda ten un blog que por certo é bastante bó, contribuíron a esa música de autor galega que acabo de descubrir. Teño moito por aprender desta e aínda máis por devorar, pero as tres primeiras cancións que ouvín destes dous autores encantáronme.

Deixovos unha canción de Benedicto, titulada Os Compañeiros:



E a letra dunha canción de Miro Casabella publicada no seu disco Orvallo, de 2004, e titulada The Prestige:

Virxenciña de Muxía
ficou enchida de merda
ben poidera ser de ouro
si a virxenciña quixera.
Si a virxenciña quixera
ai la le lo ai la la lo,
Nin para ben
nin para mal
non o queremos no noso chan
nin para ben
nin para mal
non o queremos NUNCA MÁIS

Personaxes de prestige
veñen visitar Galicia
son os mesmos que nos trouxeron
a pobreza e a inmundicia.
A pobreza e a inmundicia
ai la le lo ai la la lo.
Nin para ben...

Non has de esquecer Galicia
tanta ofensa e tanto engano
tanta burla e tanta morte
tanta rabia e tanto dano.
ai la le lo ai la la lo.
Nin para ben...

Prepáranse grandes medios
Para combater a negrura
Voluntarios e mariñeiros
Corazón, enxeño e bravura
Corazón, enxeño e bravura
ai la le lo ai la la lo.
Nin para ben...

A xuventude da morte
vaise pra as illas Canarias
traballar lonxe da terriña
por culpiña duns canaias.
ai la le lo ai la la lo.
Nin para ben...

Dicen que van poñer
Un ave que corre moito
Para ficaren na nosa terra
Paxariños quero dos outros.
Paxariños quero dos outros
ai la le lo ai la la lo.
Nin para ben
nin para mal
non o queremos no noso chan
nin para ben
nin para mal
non o queremos NUNCA MÁIS.